Ανάμεσα σε χαλαρή κουβέντα και παραστατική διάλεξη, αυτό το εργαστήριο διερευνά τις δυνατότητες για σαμποτάζ των ιδιωτικών ιδρυμάτων που έχουν καταλάβει το πεδίο του πολιτισμού. Ανάμεσα στα άλλα, μιλάμε για DIY εγχειρήματα, πρωτογενή παραγωγή, σκοντάφτουμε στην βιοπάλη και τη διαχείριση του χρόνου, ξανασηκωνόμαστε με την αλληλεγγύη, κι ανοίγουμε την συζήτηση στα άτομα που συμμετέχουν.

Έκθεση των αποτελεσμάτων του διαδικτυακού εργαστηρίου αλληλοβοήθειας «Ανώνυμες Κριτικές», που φιλοξενήθηκε απο το TWIXTlab και σχεδιάστηκε ειδικά για άτομα εθισμένα στη θεσμική κριτική της τέχνης. Μέσω των εργαλείων που αναπτύξαμε από κοινού, αναζητήσαμε θεραπευτικές διόδους για την ισότιμη επιβίωσή μας μέσα στον κόσμο της τέχνης, ως υποκείμενα που θεωρούν ότι η κριτική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του. 11/12-13/12, 18:00-22:00

Έκθεση των αποτελεσμάτων συμμετοχικού εργαστηρίου του or.artspace σχετικά με την επιβίωση στον χώρο της τέχνης στην Ελλάδα, με εργαλείο την εικαστική διαχείριση της τροφής. Μέσω της «συνταγής» ως αφήγησης που καθοδηγεί τη δημιουργία πιάτων, ενώ αποκαλύπτει τη σύστασή τους, επεξεργαζόμαστε, ανάμεσα σε άλλα, ζητήματα καλλιτεχνικής επισφάλειας, ψυχικής ανθεκτικότητας και βιωσιμότητας ανεξάρτητων καλλιτεχνικών σχημάτων. Συντονισμός: Σοφία Γρηγοριάδου, Δήμητρα Κονδυλάτου, Άλκηστις Λάρα Παπαδάκη, Ελπίδα Ρίκου. 11/12-13/12, 18:00-22:00

Σε αυτή τη διάλεξη ανταλλαγής, οι ReCompulsive Behaviours μάς προσκαλούν να επικεντρωθούμε στην επαναπροσέγγιση των επιτελεστικών πρακτικών ως μέσο αναδυόμενων μορφών αντίστασης. Οι συμμετέχοντες καλούνται να αναλογιστούν και να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες και να διερευνήσουν τα πιθανά προβλήματα και τις δυνατότητες που σχετίζονται με αυτές τις επιτελεστικές χειρονομίες ως εργαλεία πολιτικής διεκδίκησης και εκ νέου οικειοποίησης του δημόσιου χώρου.

Ξεκινώντας από την παρουσίαση της έρευνας «Νεοφιλελευθερισμός και κοινωνικά κινήματα πόλης: το παράδειγμα του Athens Pride και οι χωρικές του διαστάσεις στην πόλη της Αθήνας» της Δανάης Παπαευαγγέλου, το πάνελ θα συζητήσει για το πώς μπορούν κοινωνικά κινήματα και ανεξάρτητες κινήσεις να απαντήσουν στη θεσμική οικειοποίηση εννοιών διαμορφωμένων μέσα σε κοινωνικούς αγώνες.

Από το 2010, η Πολιτεία αποσύρεται από τον χώρο του πολιτισμού, ακολουθώντας την στρατηγική της καμένης γης. Μέσα στα αποκαΐδια, μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα πολιτισμού έρχονται να επενδύσουν στον – και να αναδιαμορφώσουν τον – πολιτισμικό χώρο. «Απλώς αποικιοκρατία» αντιμετωπίζει το ζήτημα αυτό με όρους συλλογικότητας, χειραφέτησης, σε συνομιλία με μια διάλεξη της Judith Butler.

Ήταν ποτέ η τέχνη ανεξάρτητη; Ποια είναι τα όρια του έργου τέχνης; Η παραστατική διάλεξη «Υδρομασάζ» θέτει ερωτήματα και διαπιστώσεις σχετικά με τη διαμόρφωση της Αισθητικής στην Τέχνη, με μια αυθαίρετη αντιστοίχιση των συνθηκών της δημιουργίας και των αποφάσεων των Τρότσκι και Μπρετόν στο μανιφέστο τους του 1938 «Για μια Ανεξάρτητη και Επαναστατική Τέχνη», με τη σημερινή εποχή.

Κάπου στα βάθη μιας διαδρομής μετρό, βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Parasitus Ridiculus, χαρακτήρα της ρωμαϊκής κωμωδίας, που προσφέρει διασκέδαση και ψυχαγωγία στους πατρόνες έναντι τροφής. Ποιος, όμως, παραφυλάει δίπλα στο τραπέζι ποιανού; Ποιος τρέφει και ποιος τρέφεται; Μια επιτελεστική διάλεξη-περιπλάνηση σε ιδέες και σκέψεις. Μια επιλεκτική αναδρομή. Ένας μονόλογος. Μια συζήτηση. Μια σειρά ερωτήσεων χωρίς απαραίτητες απαντήσεις.

Mια παραστατική διάλεξη για τον παραλυτικό, κατασταλτικό έλεγχο που τα μεγάλα ιδρύματα ασκούν στις κοινωνικές πρωτοβουλίες. Mόλις η ορμή ταυτοποιηθεί, η λέξη ορμά και την ακινητοποιεί παντοτινά. Mελετώντας τον Walter Benjamin, τον Jean Genet, το Δημήτρη Δημητριάδη και την Εύα Palmer Σικελιανού, ο δραματουργός Κωνσταντινος Αβράμης στρέφεται κατά της πιο ραφιναρισμένης μορφής βίας: «φωνάζουν τ’ όνομά μας για να σωπάσουν τη φωνή μας».

Μία performance, μία συζήτηση και ένα creative manual που θα προσπαθήσουν να ανασκάψουν τις κρυφές τοπογραφίες των ‘Homemade’ χορογραφιών καθώς και το πώς τα καλλιτεχνά — υπό μία επισφαλή συνθήκη παραγωγής ενός έργου — απαντούν και τοποθετούνται σε ερωτήματα που σχετίζονται με την καλλιτεχνική τους πρακτική, τη μορφή και το περιεχόμενο του έργου τους, την απεύθυνση.